Sosyal Medya ve Hissikablelvuku!..

Sosyal medya ihdas olduğundan beridir bende bir hayal kırıklığıdır. Bu mecrayı, daha ilk çıktığı günden, üstün fikirlere ulaşmak adına fikirlerin paylaşıldığı ve yarıştırıldığı yer olarak tasavvur ededurdum hep; malum beklentiler büyük olunca hayal kırıklıkları da ayni nispette büyük oluyor. Tecrübeyle sabit bende ve eminim ki benim gibi yüzbinlerce emsalde. Kullanıcıyken tercih değiştirip sosyal medyadan uzaklaşan, gözlemlediğim çok insan var çevremde. Gelenekselliğe saplanıp kalalım savında değilim elbette ama alınan haz anlamında bana göre birebir olma halinin yerine ikame edilebilmekten çok uzak… Mı?

Bana göre öyle; temkinli iyimserlikle en azından “bundan sonra öyle olmayacağına olan inançla öyle de olmayabilir miş” diyebiliyorum.

Bana bunu, bugün söyleten sebebe gelince…

48 ülke gezmiş, birçok farklı kültür, doğa, işleyiş, regülasyonlar görmüş, buna öykünen biri olmama rağmen, “bunlar bizim memleketimizde niye yok deyip” deyip, dönüp dolaşıp ülkesine dönen, beklentileri karşılık bulmayınca ayni yılgınlık ve hayal kırıklığını yeniden defaten yaşayıp yine de memleketinden vazgeçmeyen Kıbrıs sevdalısı bir Kıbrıslıyım. Memleketime ve memleketlime sevdalıyım. Otuz yedi yıllık gazetecilik hayatım boyunca mesleği icranın merkezine hep bu kimliği konumlandırdım. Memleketlimin yaptığı her şeye pozitif bir bakış açım oldu hep. Tükettiğim şeylerde yerli malı tüketmeye özen gösterdim. Sanayi Holdingi yaşça yetişmiş biri olarak, birçok emtianın bu ülkede üretildiği günleri hatırlarım. Çok sağlam mallardı ve dışa bağımlı olmadan bunları tüketirdik bizler de. Ez cümle herhalde etki tepki refleksinden de olabilir ama, “sizden bir şey olmaz; tüketin üretmeyin” diyenlerin hilafına, hep üretene destek olmuş, yüreklendirme adına takdir ve taltif etmişimdir. Buna benzer bir örnekte, sevgili meslektaşım Dilek Kırıcı’nın, bir marka peşinde başlayan yolculuğunu takiben ulaştım Mustafa Abitoğlu’na. Dilek program formatının dışına çıkmış ve marketten tüketmek için aldığı bir mantı markasına o kadar bayılmış ki, bu markayı yaratanlar kim diyerek ulaşmış membaya. Tanıdık, bildik bir sima olunca merak ettim ve izledim sonuna kadar. Sonraki konuşmalarımızda hatırlayacağım Mustafa Abitoğlu ile meğer Haberci gazetesinin açılış toplantısında görüşmüş ve teşvik-i mesaimiz olmuş bir süre. Sonraki hayat gailesi ile bir kez daha denk gelmedik. Marka oluşumunu aktarırken hikâyesi çok sıcak geldi. Sonradan ben de bu Siberia marka mantıyı alıp denedim… Hayatta hiç kimsenin aklıyla yola çıkan, başka birinin ağzıyla konuşan biri olmadım; bilenler bilir. Burada yeri gelmişken Sezar’ın hakkını Sezar’a vereyim mantı gerçekten dopdolu, lezzetli, raftaki bedelini her kuruşuna kadar hak etmiş, karşılığını veren bir ürün. Bu pozitif düşüncelerle İnstagram profilini bulup, sevgili Mustafa’ya da beğenilerimi, takdir ve taltiflerimi içeren, nispeten uzun bir mesaj attım. Tam da bu noktada hissikablelvuku, yani Türkçe karşılığı olacak bir şeyi olmadan önce haber veren duygu, önsezi ile yaptım bunları. Bir karşılık beklemiyordum elbette ama bu kadar uzun ve övgü dolu yazıdan sonra bir “teşekkür” beklemedim desem yalan olurdu. Mesajımın görüldüğünü görüp bir teşekkür bile almayınca, üstüne üstlük sevgili Mustafa Abitoğlu’nun da history atmaya devam ettiğini görünce açıkçası kan biraz beynime hücum etti; bira kinayeli bir dille bir eleştiri ve sitem mesajı attım bu sefer de. Bu defa beklediğimden daha hoş bir yanıt geldi ve “bu kadar güzel bir dille ifade edilen beğeni mesajına basit bir teşekkür mesajı ile karşılık vermek istemedim” diyen sevgili dostum Mustafa benden telefonumu isteyerek şahsen teşekkür etti. Bu bizim dostluğumuzun hoş başlangıcı oldu. Ogün bugündür her gün telefonlaşıp paylaşımda bulunuyoruz birçok şeyi. İlk arayıp teşekkür ettiğindeki telefon görüşmemiz 1 saat 39 dakika sürmüştü; telefon faturasına yaptığım bu katkı için özür dileyim yeri gelmişken…

Bunca konuşma, dolu dolu geçen sohbetler esnasında konumuz olsun olmasın her şeyden dem vurduk. Bunları iyi dinleyen ve etüt eden sevgili dostum, sosyal mecralardan da feyz alabileceğimiz linkler paylaştı. Facebook’a olan mesafem ve gerekçelerini onunla paylaşınca, “Abi sen uzay bir adamsın. Anlaşılmamaktan mustaripsin bunu çok rahat görebiliyorum; tam senlik bir şey var. Burada fikirler paylaşılıyor, donanımlı insanlar fikirlerini neşrediyor” diyerek bana Qarala’dan bahsetti. Attığı bir linkle baktım bu oluşturulmuş platforma. Hoşuma gitti. Hemen ben de kendime bir hesap açıp aktive ettim. Mustafa çok ısrarcı oldu buraya yazmama; hatta ilk defa duyduğu, benim ona söylediğim ve çok hoşuna giden sözü hissikablelvuku “ilkyazının başlığı olsun abi” dedi. Tesadüflere değil tevafuka inancım daha fazladır. İkimizin bu dostluk yolculuğunu da buna dayattığım, birikimine güvendiğim, vizyon gördüğüm sevgili Mustafa Abitoğlu’nun telkiniyle başlıklı ilk yazıyla merhaba demiş olayım herkese. Sık sık görüşeceğimize olan inancımla fikirsiz, zikirsiz kalmayın, söz uçar yazı kalır, siz de Qarala’yın…