Dünya üzerinde yazılmış belki milyonlarca şarkı var. Hepsinin anlatmak istediği şey aslında birkaç konudan ibaret. Hepsinin yazıldığı yer, ilk söylendiği yer, bestelendiği yer ve kültürler farklı olsa da bir şekilde müziğinde etkisiyle, her ne kadar yabancı kökenli bir kültürde olsa bir şekilde yakalıyor bizi.

Ama benim bahsetmek istediğim bu şarkılarla ilgili başka bir konu var.

Tüm bu curcunanın içinde, devasa orkestralarla yapılmış bestelere, büyük bütçelerle çekilmiş kliplere, oturduğumuz yerde bizi kıpırdatan ritimlere rağmen, bir şarkıyı gerçek bir şarkı, gerçek bir sanat eseri yapan o şarkının sadece sözleridir. Herhangi bir şarkıdan; sözlerini çekip alırsan geriye sadece gürültü kalır. Duygusuz bir takım seslerden ibaret olur her şey. Sadece sesler duyarak nasıl bir duygu hissi yaşayabilirsin ki? Ya da sadece müzikten ibaret bir esere hislerini mükemmel anlatabilen sözler eklerseniz gerçek bir duygu oluşumunu yakalayabilirsiniz.

Ama yine de o sözlerde saklı olan duygular sadece yazan kişiye aittir. Hatta sözleri yazan ve icra eden kişi farklı olduğunda bile, şarkıyı söyleyen dahi aslında gerçek hislere erişemez. O sadece yazarının ya da şairinin hisleridir. Ne kadar aynı şeyleri yaşamış olsan da asla onun gibi hissedemezsin. Onun kadar üzülemez, onun kadar umutlanamaz, sevinemez ya da özleyemezsin.

Nasıl bilebilirsin ki; Cemal Şafi "Ya evde yoksan." derken ne hissediyordu?

Cihan Mürtezaoğlu'nun Silahlı Kız'ında bahsedilen silah aslında nedir?

Nadir Göktürk'ün anlatmaya çalıştığı Eksik Bir şey gerçekten var mı?

Yunus Özyavuz “ Saygın senin orospun olsun, kaygım benim aşkım.” dizelerini yazarken, bu dizeleri yazdırabilecek, ne tür tecrübeleri yaşadı. Bunların hiç birini maalesef tahmin bile edemeyiz.

Bu zamana kadar severek dinlediğiniz tüm şarkıları ve bundan sonra çalma listenize ekleyeceğiniz tüm şarkılar artık size daha anlamlı gelecektir diye düşünüyorum.