Evvel zaman; Amerika’da seçim vardı. Adaylardan biri felçli ve yürüyemiyor. Günde iki paket sigara içiyor ve boyuna viskiyi deviriyordu. Evlilik dışı ilişkilerini Sağır Sultan önceden duymuştu zaten. Sık sık metresinin evinde kalıyor ve gayrimeşru çocuğu olduğu söyleniyordu. Kendisiyle parası için evlenen nikâhlı eşi ise tam gaz eğlence partilerinde boy boy. Olabilir, ona oy verir misiniz? Amerikalılar verdi. Hem de dört defa seçtiler. Sonuç mu? Amerika’ya bugünkü ‘Süper Güç’ tanımlamasını çaktı Franklin Roosevelt.

İşte, kimin n’olacağını yaradan bilir. Sözde Usta Gözler “bundan bir’halt olaz dediler” ama Doğu Alman kökenli Michael Gross hem olimpiyat şampiyonu, hem de dünya rekortmeni oldu. Ya adamımız Michael Phelps’e ne demeli; Hiperaktivite hastalığı tedavisi ile başlayan sürece sadece bir olimpiyatta sekiz altını kapak yapmış Time Dergisi’ne. Uzaylı Lionel Messi için “gelişimini asla tamamlayamayacak olan bir velet” dediler ya, o da Barça’yı uçuruyor yıllardır.

Tarihte başka alanlarda da buna benzer örnekler yok mu? Çok var. E medya bu pazarlamanın neresinde? “Yasama, yürütme ve yargıdan sonraki dördüncü güç medyadır” derler ya, İnanmayın. Medya artık birçok ülkede birinci güç. Bunga Bunga ıslak tişört partileriyle meşhur eski İtalya Başbakanı Silvio Berlusconi, Monica Lewinsky’li ofis skandalıyla yerle bir edilen Amerika eski Başkanı Bill Clinton, Watergate Skandalı hasebiyle istifa eden yine Amerika eski Başkanı Richard Nixon’nı bilirsiniz. Ünlü Wikileaks deşifreleri ile birçok ülkenin uluslararası ilişkilerini olumsuz poziyona düşürüp özür dileten veya mahçup eden kimdi? Tabiî ki de medyanın vezir/rezil etme fonksiyonuydu. Mâlum, medyanın özünde hem maddi, hem de sosyal içerikli öyle bir güç var ki artık ‘Her yerde haber var’ filmi internet üzerinden de ber’devam. Bu film artık yazılı araçlar üzerinden değil, tabletler üzerinden çevriliyor. Yeni medya düzeni de böyle bir gazetecilik film, pardon bilim üzerinden hayatımızı domine ediyor.