Yazarken sallandım , devrildim .

Kalbimizin üzerine yıkılan tüm binaları yüreğimizle yeniden inşaa etmek dileği ile... Hep birlikte. Hep , birlikte !

Şiir : Emre Gürses

Bir üzüntü sardı şehr-İzmiri bu akşam

Kulaklarım duyuyor , gözlerimi kapatsam

Benim için dışarda kocaman bir hengame, dillerde tek bir cümle

Sesimi duyan var mı ?

Hayallerimle süslediğini odamın duvarları

Göğsüme kadar eğilmiş hesap soruyor

İtsem kalkmıyor , bağırsam sessiz bir çığlık

Heyyy , sesimi duyan var mı ?

Kaybetmedim ben kendimi , koca duvarlar yığıntılar gökyüzüm oldu .

Ufak kırışmış ellerim , beton gibi yüreğim sadece rengim soldu

Siz öğretmediniz mi umudun hep olduğunu ?

Ben sizi duyuyorum , çok yaklaştınız .

Moloz altında etrafı izleyen bir kedi

Şimdi korkmuş yavru bir köpek

Ben yıkılmış binada ki herkesim

Doğu, Batı kuzey Güney burada her kesim

Ankara , Aydın , Ağrı , Malatya ,Elazığ İZMİR sesimi duyan var mı ?