Burası Radyo Şarampol

Şükran Yiğit

Yıllar saçlarına çiçekler konduruyor beyaz

Sen düşüp kalkarken haylaz, o bahçelerde

Kalbin korkulu bi' çocuk, oyuncaklarını arıyor mu

Kaç hayal hapsi gördü aynı kuş kafesinde

O yazları sen de özlüyor musun şimdi

Uykuların aşka soyunduğu o toy vakitleri

Kanayan su gibi akıyor mu içine dün

Bi' derin of çekerek batıyor mu ötede gün

Kanayan su gibi akıyor mu içine dün

Bi' derin of çekerek batıyor mu ötede gün

Lise ikinci sınıfın sömestr tatili, anneannemlerdeyim ve elimde Vedat Türkali “Birgün Tek Başına” kitabı var. Hiç elimden bırakmadan, soluksuz okumuştum, bir tat kalmıştı o kitaptan bende. İşte şimdi Burası Radyo Şarampol’da o tat geldi her yanıma. Unutulmuş leziz bir tat. Gözler dolu dolu okunur mu bir kitap? Yazar yanında olsa sarılıp saatlerce ağlamak istedim. Sorsanız niye ağlıyorsunuz? Bilmiyorum ki... Belki şey dicem, sizi başımdan savmak için, Cengiz ağbinin mektuplarının üstüne apartman yapıldı, Ali ile yıllar sonra bir filmde buluştum, Mine ablanın o kalın kaşe kumaş mantosu diyeceğim ya da Mammy Blue ya da Suzanne.. İki çok sevdiğim şehir, Antalya ve Berlin sokaklarında gezdim, duvar yıkılmadan nasıldı diye hayal ettim...

Bir resmin, bir şarkının, iki şehrin içinden geçtim..

Bir de;

Radyo Şarampol’ün iki şarkı listesi var 

1: Kitabın izinde giden: Radyo Şarampol

2: Best of Radyo Şarampol (kitapta sadece adı anılan gruplarla birlikte)

Kitabı okurken, Spotify da müziklerini dinleyin lütfen. Annem ve babamın plak arşivi vardı ve kitapta geçen parçalarla büyüdüm ben. Mammy Blue şarkısının sözlerini hala ezbere bilirim. Benim gibi Antalyalı ve bu yaşlardaysanız bu kitap çok fazla çok fazla yüreğinizde hep kalacak.