Mehmet Şükrü Saracoğlu; Fenerbahçe eski başkanı, aynı zamanda da dönemin sağlam otokratik TC Başbakanı. Yıl 1942, Fener takımı başkent deplasmanında. Oğlu ve kayınbiraderi maça gitmek istiyor. Saracoğlu son derece sert ve de ters adammış. Çekiniyorlar ve anneye söylüyorlar. Anne de Başbakan’a; “Çocukları al maça götür Şükrü Bey” şeklinde konuyu kendisine iletiyor. O da “Pekâlâ” deyip makam aracını çağırıyor ve hep birlikte stada geliyorlar. Oğul ve kayınbirader gayet havalı ve de gurumlu bir şekilde makam arabasındayken, protokol tribününde maç izleme arifesinde stada geliyorlar. Şükrü Başkan stada girer girmez şoföre; “Şurda dur” diyor. Duruyorlar. Başbakan cüzdanını çıkarıyor ve oğluna para uzatıp; “Gişe orada, gidin biletinizi alın” diyor. Kıpkırmızı kesilmiş oğul ve kayınbirader biraz buruk, biraz da şaşkın bir şekilde arabadan inerken, Şükrü Bey; “Hade hade, yok öyle avanta. Fenerbahçe’nin sokağa atılacak bir kuruşu dâhi yoktur” diyor. İşte, o dönemlerde maça giriş biletleri şimdiki gibi abuk apaçi insanların elinde, abuk bir şekilde karaborsaya düşüp ordan da hortumlanmazdı. Herkes kulübünün maça giriş bileti için bir ödeme yapardı.

Kuzey Kıbrıs’ta hâlihazırda tatmin edici düzeyde bir futbol seyircisi yok. Hâl böyle olunca da futbolcunun değeri yok. Eskiden böyle miydi? “Futbolcumuz” dendi mi akan sular dururdu! İş istihdamı en önemli imkândı bildik. Zaten devlete kapağı attınız mı geleceği garanti altına attınız demekti. Şimdilerde? Birçok futbolcumuz tahsilli işsiz ve de yakın gelecekte açlık sınırında (asgari ücret) yaşamaya mahkum olavcaklar maalesef. Eski ün kalmadı artık; Baba Fevzi, Galliga, Zihni, Arap Erdoğan, Defteralı, Sevim Ağabey, Rifat, Enver Emin ve nicelerine duyulan sevgi bağı ve farkındalıK artık namümkün.

Dünya şairi adaş ne demişti? E daha n’desin; “Gönlümle baş başa düşündüm demin; Artık bir sihirsiz nefes gibisin, şimdi tâ içinde bomboş kalbimin, akisleri sönen bir ses gibisin... Mâziye karışıp sevda yeminim, bir anda unuttum seni, eminim kalbimde kalbine yok bile kinim, bence artık sen de herkes gibisin” dedi ya Nâzım, işte tam da bu durum günümüz futbolcular için de geçerli. Herkes gibi. Ali Koç’un Fener’i gibi. Maalesef üç yıl daha başkan.