İnsan kendini nasıl bulabilir? Etrafımda o kadar çok ben var ki. Sağımda, solumda, arkamda, döndüğüm köşe başında, hatta şu an tam karşımda. Ama hangisi doğru benim bilmiyorum. Şu karşımda duran mı mesela?

Sanki yeri, tavanı, duvarları parça parça binlerce ayna ile kaplı bir odanın tam ortasındayım. Hapsolmuşum. Ve bu binlerce parçanın her birinde ayrı bir ben. Doğru olanı bulmak o kadar zor ki. Her biri birbirinden farklı bakıyor, farklı bir ifadesi var hepsinin ve farklı bir acısı... İçlerinden hangisi doğru ben peki, ben bunu nasıl bulacağım?

Bazen buldum zannediyorum, yaklaşıyorum ama hayır, değil, doğru ben değil, kandırmış beni! Bakışlarındaki beni beğenmiyorum çünkü. İşte o zaman kafamı çevirip başka yöne bakıyorum, başka taraflarıma yani. İnsan kendinde beğenmediği taraflarına hep arkasını dönüyor sanırım, yoksa nasıl yaşardık ki? Bir insan nasıl yaşardı ki başka türlü kendisiyle?

Bir insanın içinde bu kadar farklı kişinin olması normal mi? Bazen çok garip geliyor: insan olmak ve bir bedende bir sürü duyguyu, bir sürü kişiyi barındırmak... Anlamaya çalışıyorum ya da bazen anlamadığımı kabul ediyorum.

Ve kendimi kendimden bile ölesiye saklamak istiyorum. Kimse aralık tek bir pencere dahi bulamasın. Kendimi kapattığım sandıkta küf tutma pahasına istiyorum bunu hem de. Bu koruma çabası mıdır bilmem, başarıyor muyum onu da bilmem. Ama elimden pek bir şey gelmediği de aşikar.

Kim bilir belki bir gün sandık açılır içindeki ben ve içimdeki benlerle...