ANTİKA MASA

Yüzyıl yaşamış biriyim

Her yanım kırık dökük, can çekişen hatıralar üstümde

Kırık vazo gibi her yana saçılmış, toplanamıyor

Ceviz ağacından büyük ve ağır masayım ben

Tüm anılara şahit oldum

Onlarla bu masada yedik içtik, sarıldık

Tartışıp devrimler bile yaptık

Bazen öyle kederli hali var ki insanların dokunsam ağlayacak

Nice kokuyu içine çekmişim,

Nice ihanetlerini, kokuşmuşluklarını

Nice gözyaşına sarılmış bir mendil oldum bazen

Bazen neşeli bir kahkahadan ürktüm

Sinir krizlerinde dayak yedim üst üste yumruklandım

Ama yine de dayandım

Derken aradan yıllar geçti,

Nesil değişti

Yerimi dayanıksız cam masalar, suntalar aldı

Çok da nazikler be kardeşim!

En ufak dokunuşta alınıp çatlıyorlar

Beni şikâyet ediyorlar

Aramızda her gün hır gür derken

Loş bir müzayedede buldum kendimi

Metin İmer / İzmir – 28 Ocak 2021